Przeczytaj
Kodowanie bez komputera- propozycje zabaw
Umiejętność kodowania jest jedną z podstawowych kompetencji XXI wieku. Kodowanie to nic innego jak ciekawe zajęcia, to ciągłe rozwiązywanie zagadek i problemów w kreatywny sposób. Uczenie logicznego myślenia, zadaniowego podejścia do stawianych problemów, pracy zespołowej, odpowiedzialnego korzystania z urządzeń mobilnych ważne jest już od najmłodszych lat. Dzieci w wieku przedszkolnym z natury są ciekawe świata, chcą doświadczać, eksperymentować, działać. Odpowiedzią na wyżej wymienione potrzeby i zainteresowania dziecka są właśnie zabawy w kodowanie. Kodowanie w przedszkolu można zaczynać od prostych zabaw bez używania komputera. W ten sposób dzieci uczą się nowych kompetencji, poznając przy okazji nowe pojęcia i zwroty. Taka forma nauki poprzez zabawę doskonale przygotowuje dzieci do pracy w szkole.
Przykłady zabaw w kodowanie bez komputera:
- Narysuj co czujesz
Zadanie polega na narysowaniu przez dziecko na kartce tego, co rodzic rysuje na plecach dziecka. Dla ułatwienia zadania przygotujmy dla dziecka proste ilustracje graficzne, na przykład: domku, łódki, słoneczka, itp., stopniowo zwiększając trudność. Rodzic rysuje (wybraną ilustrację, literkę, czy cyferkę) palcem na plecach dziecka, a ono siedzi i rysuje to, co czuje, na kartce. Gdy skończy rysowanie, zgadujemy, co przedstawia rysunek i porównujemy ilustracje. Jest przy tym dużo zabawy i śmiechu. Podczas zabawy dziecko i rodzic zamieniają się kilka razy rolami.
- Kopiowanie ruchów dłoni
Dziecko i rodzic siedzą przy stoliku naprzeciwko siebie. Układają dłonie na płasko na stole i zaczynają zabawę. Rodzic wykonuje 2-3 sekwencje ruchów dłońmi lub placami i ponownie kładzie je płasko na stole zastygając bez ruchu. Sekwencją jest określona kolejność czynności czy zdarzeń. Dziecko stara się powtórzyć zaobserwowane ruchy. Potem dodajemy nowe sekwencje ruchów. Po kilku turach dziecko i rodzic zamieniają się rolami i rodzic zmienia się w obserwatora, a dziecko tym razem tworzy sekwencje ruchów. Warto też ustalić ilość rund i sposób zwiększania trudności sekwencji, na przykład: w każdej kolejnej rundzie dochodzi nam jeden nowy ruch.
- Zgadnij co to?
Podczas tej zabawy jedna osoba ma na kartce w kratkę rysunek na przykład domek, słońce, kwadrat, drzewo, rybę, ptaka itp. Ważne, aby to była prosta ilustracja składająca się z figur geometrycznych. Zadaniem tej osoby jest wydanie odpowiednich komend wypowiadając je na głos w taki sposób, aby druga osoba wykonując te komendy rysowała rysunek podobny do tego z naszej kartki. Osoby biorące udział w zabawie nie powinny widzieć swoich kartek. Gdy pierwsza osoba skończy wydawać komendy, druga próbuje odgadnąć co przedstawia rysunek.
- Podążanie stopa za stopą
Wyklejamy lub układamy ze sznurka na podłodze łamaną linię – coś na kształt prostego labiryntu – ale załamania robimy po kątem 90 stopni. Przed rozpoczęciem zabawy możemy nauczyć dziecko, co to jest ten kąt 90 stopni na przykładach – róg stołu, róg w pokoju, kartka papieru i poćwiczyć takie obroty w lewo i prawo z otwartymi oczami, a dopiero później – z zamkniętymi.. Na początek dziecko może przejść labirynt po wyklejonej linii samodzielnie, z otwartymi oczami, ćwicząc jednoczenie obroty lewo i prawo. Następnie dziecko ustawia się na starcie z zasłoniętymi oczami, a rodzic staje obok i wciela się w rolę prowadzącego.
- Pokonaj magiczną trasę wedle instrukcji
Wyznaczamy tor z około 10 kolorowych kartek. Mogą być one ułożone jedna obok drugiej lub w niewielkich odstępach w linii prostej. Dziecko z rodzicem układają instrukcję, według której należy pokonać tor np. na czerwonym polu można stać tylko na jednej nodze, na żółtym polu stajemy na palcach, na niebieskim polu podskakujemy pięć razy, na zielonym polu stajemy na piętach, na pomarańczowym polu robimy trzy przysiady, itd. możemy przejść dotykając tylko dłońmi. Instrukcje co do przejścia toru mogą być zarówno łatwiejsze, jak i trudniejsze w zależności od wieku i umiejętności dziecka. Na początku możemy użyć tylko 2-3 kolorów kartek i stopniowo zwiększać ich ilość.
- Kolorowy wąż z klocków
Dzieci układają klocki w poziomie tworząc długiego węża. Kolory poszczególnych partii naszego węża układamy na podstawie napisanych na kartce komend lub słownych instrukcji rodzica. Przykładowy zapis instrukcji: głowa węża powinna się składać z 5 zielonych klocków, koniec ogona powinien być niebieski. Za głową węża ułóż naprzemiennie 10 klocków czerwonych i żółtych. Resztę klocków ułóż w środku węża, jednak klocki czerwone nie mogą się stykać z żółtymi, a czarne z zielonymi.
- Mur z klocków
Zasady podobnie jak przy zabawie w tworzenia węża, ale tym razem budujemy mur z klocków. Układamy klocki według komend napisanych przez druga osobę. Przykładowy zapis polecenia do wykonania: Kolor czerwony klocków może pojawić się tylko w podstawie, która musi się składać z maksymalnie 10 klocków. Kolor niebieski nie może sąsiadować (z żadnej ze stron) z żółtym, na górze mogą być tylko zielone klocki. Mur nie może być wyższy niż 8 pięter.
- Zbuduj bliźniaczą budowlę z klocków
W tej zabawie dzieci siedzą za wybudowanym na przykład z kartonu lub krzesła z kocem parawanu. Każde dziecko ma po swojej stronie drewniane klocki. Jedno z nich buduje wieżę głośno opowiadając co dokładnie robi, z jakich klocków i w jaki sposób je układa. Dziecko z drugiej strony na podstawie zasłyszanych instrukcji stara się budować bliźniaczą wieżę.
- Spacer we mgle
Dziecko przechodzi po przygotowanej ścieżce z kolorowych woreczków lub kartek / macie z zamkniętymi oczami według ustalonego kodu- dotknięcie głowy- krok do przodu, dotknięcie w prawe/ lewe ramię krok dostawny w bok odpowiednio w prawą/lewą stronę
- Symetria
Do zabawy z symetrią możemy zastosować drewniane patyczki, wykałaczki czy inne przedmioty, które mamy pod ręką. Układamy po jednej stronie sznurka dowolne mozaiki i wzory z patyczków a dziecko próbuje odwzorować ten układ po drugiej stronie (lustrzane odbicie)
- Robimy kanapki wedle przepisu
Na jednym talerzu przygotowujemy pokrojone warzywa, chleb itp. Zadanie polega na przygotowaniu przez dziecko takich samych kanapek jak rodzic, zgodnie z przekazanymi przez niego komendami. Rodzic przygotowuje swoją kanapkę, a następnie mówi dziecku, jak krok po kroku ją wykonać. Dziecko robi kanapki zgodnie z przepisem od rodzica, a potem porównuje kanapki i sprawdza, czy zostały wykonane zgodnie z przepisem.
- Ułóż taki sam wzorek
Rodzic przygotowuje dziecku dowolny materiał: patyczki, guziki, kasztany itp., a następnie pokazuje narysowany na kartoniku wzór, zadaniem dziecka jest odwzorowanie go z wybranego materiału, można też narysować w/w wzorek paluszkiem na podkładzie z kaszy manny
Źródło:
https://mojedziecikreatywnie.pl/kodowanie-w-przedszkolu-i-szkole/
https://mojedziecikreatywnie.plzabawy-w-kodowanie-bez-komputera/
https://www.kapitannauka.pl/kodowanie-dla-dzieci-propozycje-zabaw-bez-uzycia-komputera
Opracowała: Magdalena Piaseczna
Media w życiu dziecka- wskazówki i zalecenia
Media cyfrowe są dzisiaj nieodłączną częścią rodzinnego życia. Towarzyszą dzieciom na każdym etapie rozwoju. Na barkach rodziców spoczywa większa niż kiedykolwiek odpowiedzialność – muszą oni przekazać maluchom kompetencje medialne, tak by korzystanie z dobrodziejstw cywilizacji było bezpieczne i korzystne dla ich rozwoju.
Niezależnie od wieku zaleca się, by dziecko spędzało większą część każdego dnia z dala od ekranów urządzeń multimedialnych. W codziennym, pozaszkolnym życiu brzdąca główną rolę powinny odgrywać zabawy z rówieśnikami, rozwijanie zainteresowań oraz inne kreatywne zajęcia dodatkowe. Zupełnie naturalne jest jednak to, że z każdym rokiem twoja pociecha coraz więcej uwagi zaczyna poświęcać mediom. A dorosłym przypada niezwykle ważna rola – musisz zadbać o to, by kontakt dziecka z mediami od samego początku był bezpieczny i korzystny dla jego rozwoju.
Przede wszystkim dzieci potrzebują jasnych i prostych zasad, które będą na bieżąco regulować ich korzystanie z mediów cyfrowych. Pozwolą one uniknąć wielu kłótni i nieporozumień, jednocześnie od samego początku kształtując zdrową relację pomiędzy dzieckiem a światem nowych mediów. Jak wszystkie zasady, również te dotyczące korzystania z mediów najłatwiej wprowadzić jako integralną część rutyny dnia codziennego. Stały plan dnia i powtarzające się rytuały sprawiają, że dziecko czuje się bezpiecznie i wie, czego oczekiwać. Dzięki temu uczy się m.in. samodzielnie dysponować własnym czasem korzystania z urządzeń cyfrowych. Korzystnie jest wprowadzić do codziennej rutyny poniższe, sprawdzone zasady:
- zakaz korzystania z mediów z wyświetlaczem na 1-2 godziny przed snem
- zakaz smartfonów podczas jedzenia i odrabiania zadań domowych
- oddawanie rodzicom smartfona przed położeniem się do łóżka
- ustalenie dni i pór dnia wolnych od mediów
- ustalenie stałych pór, w których dziecko może korzystać z mediów
Jakie media są bezpieczne i korzystne dla dzieci?
Oferta powszechnie dostępnych mediów dla dzieci jest niezwykle bogata i zróżnicowana. Po czym można poznać, że dane treści są bezpieczne i korzystne dla twojej pociechy?
- Media do słuchania: tematyka i język są dostosowane do wieku dziecka, pochodzą z pewnego i sprawdzonego źródła, ich treści pozbawione są reklam są stworzone w taki sposób, by nie wywoływać negatywnych bodźców.
- Media do wyświetlania na ekranie Poszczególne kanały telewizyjne oferują codziennie nowe bajki i programy specjalnie dobrane i dostosowane do różnych przedziałów wiekowych. Zanim zaufasz mediom wizualnym, upewnij się, czy na pewno przekazywane treści nadają się dla twojego dziecka. Wartościowe programy i aplikacje w sieci rozpoznasz po tym, że: najważniejsze są treści, gry i animacje nie wysuwają się na pierwszy plan, bajki w zabawny sposób przekazują treści edukacyjne, przestrzegane są zasady kontroli rodzicielskiej, aplikacja nie zachęca w nachalny sposób do zakupu produktów, strona posiada strefę rodzica z dodatkowymi ustawieniami (np. możliwością ograniczenia czasu)
Czasami trudno jest określić, gdzie leży granica pomiędzy rozsądnym a nadmiernym korzystaniem z multimediów przez dzieci. Każdą sytuację trzeba rozpatrywać indywidualnie, biorąc pod uwagę całokształt zainteresowań i cech charakteru malucha. Obserwuj uważnie swoją pociechę i zadbaj o to, by codziennie brała udział w urozmaiconych zajęciach bez udziału urządzeń multimedialnych. Jeśli jednak martwisz się, że dziecko zbyt dużo czasu spędza przed ekranem, zwróć uwagę na następujące oznaki nadużywania mediów cyfrowych:
- zaniedbanie obowiązków szkolnych
- brak zainteresowania innymi zajęciami i porzucenie dotychczasowego hobby
- drażliwość i wahania nastroju
- obniżona zdolność koncentracji
- nadpobudliwość
- sposób korzystania z mediów przez dziecko często prowadzi do kłótni i sprzeczek
Jeśli wspomniane zachowania brzmią znajomo, to znak, że musisz bezwzględnie wprowadzić w domu zasady rozsądnego korzystania z Internetu i innych mediów lub ulepszyć waszą dotychczasową strategię. Twoje dziecko potrzebuje pomocy, by nauczyć się zdrowego stosunku do mediów i porzucić ewentualne złe nawyki.
PAMIĘTAJ!
- Jeśli twoje dziecko ma w swoim pokoju dostęp do urządzeń takich jak komputer, telewizor, konsola czy smartfon, będzie ich używać częściej i dłużej. Zastanów się, czy nie lepiej byłoby, gdyby pokój dziecięcy pozostał przestrzenią wolną od mediów.
- Unikaj korzystania z multimediów jako tła dla innych czynności. Nie przyzwyczajaj dzieci np. do ciągłego szumu włączonego telewizora. Jeśli zauważysz, że maluch przestał aktywnie korzystać z jakiegoś urządzenia, wyłącz je.
- Zapewnij pociechę, że w razie jakichkolwiek problemów i pytań dotyczących multimediów może zawsze na ciebie liczyć. Dzięki temu krok po kroku wprowadzisz dziecko w świat bezpiecznego Internetu
Źródło:
ohme.pl/psychologia/
jestesmama.pl/
parenting.pl/
Opracowała; Magdalena Piaseczna
Matematyka dla dzieci-jak rozwijać myślenie matematyczne
Pierwsze lata życia dziecka decydują o jego rozwoju i dalszych losach. Wtedy właśnie kształtują się jego możliwości intelektualne i rozwija się większość wrodzonych predyspozycji, w tym także zdolność uczenia się. Dlatego działania edukacyjne, w tym również szczególnie istotne na tym etapie oddziaływania wychowawcze, stymulowanie rozwoju intelektualnego i społecznego dziecka przynoszą najlepsze rezultaty właśnie w okresie przedszkolnym. Wzory procesów myślenia, wyciągania wniosków i reagowania kształtują się bardzo wcześnie, już w okresie przedszkolnymi potem przez całe życie wywierają decydujący wpływ na zdolności myślenia. Jest to najlepszy okres na zapobieganie ewentualnym trudnościom w nauce.
Postawy i umiejętności, które dzieci wynoszą z przedszkola, procentują w szkole lepszymi wynikami w nauce. Umiejętności potrzebne w matematyce można kształtować zanim dziecko pójdzie do szkoły. Z matematyką, tak samo jak z mową, maluchy mają do czynienia od najmłodszych lat swojego życia. Mimo, że na początku niewiele z tego rozumieją, to liczby, godziny, miary, rytmy stale je otaczają. Rodzice mogą pomóc dziecku zrozumieć treści związane z matematyką. Zasadą, którą powinni zapamiętać jest to, że najważniejsze jest osobiste doświadczenie dziecka. Na niewiele zdadzą się wyjaśnienia i tłumaczenia ze strony dorosłych, ponieważ dziecko uczy się przede wszystkim przez działanie. Aktywność, której maluch oddaje się najchętniej to zabawa – w ten sposób także poznaje świat. Z tego wynika, że wszelkie działania edukacyjne, które kierujemy do dzieci także powinny przebiegać w atmosferze zabawy, powinny być wypełnione ciekawymi zadaniami i grami.
Dzieci bardzo chętnie przeliczają, klasyfikują, porównują przedmioty, rozwiązują różnego rodzaju zadania, jeśli odbywa się to właśnie w formie zabawowej. Jest to dla nich dodatkowa atrakcja i wyzwanie, któremu chcą sprostać samodzielnie. Pamiętajmy jednak, że zdolności matematyczne dzieci nie powinny ograniczać się do liczenia i rozpoznawania kształtu liczb. Najważniejszym celem jest rozwijanie myślenia matematycznego, czyli umiejętności rozwiązywania niestandardowych problemów oraz korzystanie z matematyki w życiu codziennym. Należy rozwijać u dzieci gotowość i zdolność do twórczego myślenia matematycznego oraz rozwijać radość z nowo nabytych umiejętności i satysfakcję z korzystania z nich w codziennych i mniej codziennych sytuacjach.
Prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, specjalistka od dziecięcej matematyki, wyróżnia następujące kręgi tematyczne, które powinny być kształtowane u dzieci:
Orientacja przestrzenna – to umiejętności, które pomogą dziecku orientować się w przestrzeni.
Rytmy– czyli dostrzeganie prawidłowości w otaczającym świecie i korzystanie z nich w różnych sytuacjach
Kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania – obejmuje liczenie na konkretnych przedmiotach, a także w pamięci.
Wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania – celem jest przygotowanie dziecka do zrozumienia pojęcia liczby naturalnej. Umiejętności te będą przydatne w szkole.
Rozwijanie umiejętności mierzenia długości – umiejętności przydatne w życiu codziennym oraz szkole.
Klasyfikacja – pomoc dzieciom w tworzeniu pojęć. Jest to dobre wprowadzenie do nauki o zbiorach i ich elementach.
Układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych – jest to doskonalenie umiejętności rachunkowych.
Zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia – jest to umiejętność bardzo lubiana przez dzieci oraz mająca częste zastosowanie w praktyce.
Mierzenie płynów – to ćwiczenia, które pomogą dziecku zrozumieć, że wody jest tyle samo, jeśli przelejemy ją do innego naczynia.
Intuicje geometryczne – kształtowanie pojęć geometrycznych. Jest wiele możliwości wykorzystania figur geometrycznych w zabawie.
Konstruowanie gier przez dzieci – kształtuje odporność emocjonalną oraz jest okazją do wysiłku intelektualnego.
Zapisywanie czynności matematycznych – stanowi bezpośrednie przygotowanie do lekcji matematyki w szkole
Jak wspierać dziecko w nauce matematyki
1. Wykorzystywać codzienne sytuacje i zabawy, by ćwiczyć z dzieckiem to, co mieści się w obszarach tzw. gotowości szkolnej: orientację przestrzenną, orientację na kartce, rytmy, myślenie przyczynowo- skutkowe, klasyfikowanie, liczenie i ustalanie liczby obiektów, dodawanie i odejmowanie, rozdzielanie po kilka, ustawianie po kolei i numerowanie, mierzenie długości, mierzenie ilości płynów w naczyniach, ważenie przedmiotów, rozpoznawanie figur geometrycznych, układanie i rozwiązywanie prostych zadań z treścią… (Pomocne lektury z praktycznymi wskazówkami to: E. Gruszczyk-Kolczyńska i E. Zielińska „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków” WSiP 2004; E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, „Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli” WSiP 1997).
2. Sięgać po różnego rodzaju gry różnego rodzaju, w tym planszowe. Są one doskonałym sposobem na kształtowanie odporności emocjonalnej, której dzieci potrzebują wiele, by poradzić sobie z wyzwaniami, jakie stawia przed nimi edukacja szkolna i funkcjonowanie w klasie szkolnej. To właśnie podczas gier dzieci uczą się m.in. liczenia, co oznacza przesuwanie pionka po planszy o „tyle” pól i uczą się czegoś jeszcze – przestrzegania obowiązujących w grze reguł, radości zwycięstw i godzenia się z przegraną, zrozumienia, że raz się przegrywa, a raz wygrywa… Te doświadczenia to lekcje, które będą kontynuowane przez całe życie w różnych okolicznościach. Wyniesione z sytuacji zabawy i gry dobre nawyki pomogą radzić sobie z wygranymi i przegranymi w życiu!
3. Pozwolić dziecku na własne drogi poszukiwania rozwiązań, a nie podawać gotowe schematy, oczywiście nie tracąc czujności i towarzysząc dziecku podczas tej przygody!
4. Pozwolić na popełnianie błędów i nie korygować ich natychmiast, raczej zachęcić do poszukania innej drogi.
5. Dobrze przy tym wszystkim pamiętać, że dziecko może dojść do właściwego rozwiązania niekoniecznie przechodząc dokładnie przez całą dobrze nam znaną procedurę.
6. Niezwykle istotne jest to, by zawsze pamiętać, że to co oczywiste i proste dla dorosłego, dla dziecka takie nie jest, wymaga od niego wiele wysiłku i ten wysiłek należy doceniać i do tego wysiłku motywować, bez krytykowania za nieudane próby i błędy. Ćwiczenie czyni mistrza… Na to potrzeba czasu! A w atmosferze zabawy i akceptacji łatwiej o wytrwałość.
6. Nie ganić dziecka za to, że czegoś nie umie jeszcze zrobić lub robi to nieporadnie. Dzieci w wieku przedszkolnym i jeszcze wczesnoszkolnym, by pojąć pewne zasady i nabyć pewnych umiejętności, potrzebują bardzo wielu powtórzeń.
7. Pamiętać o tym, że:
dziecko potrzebuje zebrać wiele doświadczeń, pracując z tzw. konkretem, czyli na przykład klockami, kasztanami, patyczkami, plasteliną itp., by ułożyć sobie w głowie, na czym polega dodawanie, odejmowanie, dzielenie, mnożenie, mierzenie, ważenie itp.
w zdobywaniu doświadczeń matematycznych ogromne znaczenie ma trening, który rozwija umiejętności dziecka i pozwala mu pokonać kolejne etapy. Organizowane sytuacje dydaktyczne sprawiają, że ćwiczenie poprzez różnorodne zabawy umożliwiające manipulowanie oraz wykorzystanie każdej życiowej sytuacji do wzbogacania liczby doświadczeń matematycznych bardzo pomaga w zdobywaniu kompetencji intelektualnych do uczenia się matematyki i owocuje wysokim stopniem przyswojenia przez dziecko pojęć i umiejętności matematycznych.
Oto przykładowe zabawy z dziećmi do wykorzystania w domu
1. Orientacja przestrzenna
Lewa - prawa
Wykonujemy kilka podskoków, aby poczuć bicie serca. Rękę bliższą sercu zaznaczamy frotką. Sprawdzamy wspólnie z dzieckiem, co mamy po lewej stronie a potem co po prawej (lewe oko, ucho, noga itd.), frotka zostaje cały czas na lewej ręce.
Marsz pod dyktando – poszukiwanie skarbu
Frotka pozostaje na lewej ręce. Rodzic chowa skarb i kieruje dzieckiem. Dziecko porusza się zgodnie z instrukcją rodzica; idź dwa kroki w prawą potem trzy kroki w lewą itd.
Taniec poszczególnych części ciała
Dorosły prosi aby dziecko poruszało w rytm muzyki poszczególnymi częściami ciała. Tańczą po kolei; głowa, ramiona, ręce, kolana, nogi, stopy
2. Rytmy
Kolorowe koraliki
Rodzic przygotowuje koraliki w różnych kolorach lub kształtach. Układa przed dzieckiem wzór np.; koralik czerwony dwa niebieskie, dwa zielone, czerwony. Zadanie dziecka polega na kontynuowaniu wzoru określając wzór, zadanie można dowolnie modyfikować i stopniować poziom trudności.
Zabawy w echo
Zabawa polega na powtarzaniu słów lub krótkich tekstów według podanego rytmu, tempa, intonacji itp.
3. Liczenie (w tym dodawanie i odejmowanie)
Liczymy fasole
Dziecko wkłada do słoika np. 9 fasolek głośno je przeliczając, podaje ich ilość, następnie rodzic przelicza liczbę fasolek.
Liczenie klamerek od bielizny
Zbuduj planszę z kartonu podziel go na 6 części. Na każdej narysuj odpowiednią liczbę kropek kolejno od 1 do 6. Na klamerkach od bielizny narysuj poszczególną liczbę kropek również do 6. Oprócz tego ponumeruj kropki. Po kilku próbach dziecko będzie kojarzyło nazwy liczb z liczba kropek. Można narysować również planszę do 10.
Dodawanie na korkach
Na korkach od butelek wpisujemy różne liczby do 10, również znaki +,-,=,. Pomagamy dziecku ułożyć działanie np. 2+5=, zadanie dziecka polega na znalezieniu odpowiedniego korka obrazującego sumę tych liczb. Zadania można dowolnie modyfikować, następnie dziecko może je samodzielnie układać.
4. Układanie i rozwiązywanie zadań z treścią
W torbie są cukierki. Trzeba je sprawiedliwie rozdzielić pomiędzy dorosłymi i dziećmi. Czy masz jakiś pomysł jak to zrobić?
· Ala dostała 2 czekolady mleczne i 3 czekolady truskawkowe. Ile czekolad dostała Ala?
· Tata i Jacek pojechali do lasu na grzyby. Tata znalazł 5 grzybów, Jacek 2 grzyby. Ile grzybów znaleźli?
· Kasia kupiła 1 kapustę i 6 ogórków. Ile warzyw kupiła Kasia?
Tomek miał 7 kwiatków, 3 dał mamie. Ile kwiatków mu zostało?
5. Klasyfikacja
Guziki
Dziecko ma za zadanie posegregować guziki np.; wg liczby kropek, wielkości, koloru na oddzielnych talerzykach, aby wyraźnie zasygnalizować dziecku oddzielność zbiorów, następnie może je policzyć.
W ten sposób można klasyfikować inne przedmioty np.; klocki, materiał przyrodniczy, makarony itp.
Obrazki
Na stole kładziemy różne obrazki (mogą być narysowane odręcznie); przedstawiające różne obiekty np. zwierzęta, owoce, warzywa, pojazdy, narzędzia, domy, postacie ludzi i różne rzeczy do ubrania. Zadaniem dziecka jest wybrać te obrazki, które pasują do siebie.
6. Kształtowanie pojęć geometrycznych
Figury z gazet
Wycinamy z gazet różne figury geometryczne rozmiarów stóp dziecka. Następnie dziecko porusza się według instrukcji rodzica; koło-trójkąt-prostokąt. Później możemy wspólnie z dzieckiem pokolorować figury i zmodyfikować instrukcje; stań na niebieskim trójkącie, potem na zielonym kole itp.
Czarodziejski woreczek
Dziecko otrzymuje woreczek, w których znajdują się klocki w kształcie koła, kwadratu, prostokąta, trójkąta. Na hasło „Szukamy koła”, dziecko wyszukuje za pomocą dotyku odpowiedniej figury.
7. Ważenie
Ważenie różnych produktów z kuchni.
Porównywanie różnych rodzajów wag; kuchenna, łazienkowa, szalkowa.
Konstruowanie wagi z patyka, na środku którego przewiązujemy tasiemkę. Na końcach patyka umieszczamy takie same torby plastikowe (reklamówki jednorazowe), do których dzieci wkładają różne przedmioty i porównują ich wagę określając, co jest lżejsze, a co cięższe.
8. Pomiar długości i płynów
Mierzenie krokami, stopa za stopą, łokciami, palcami np: pokoju, kuchni, blatu stołu.
Porównywanie długości dwóch sznurków.
Podobieństwa narzędzi do mierzenia długości- miarka krawiecka, miarka stolarska, taśma miernicza, linijka szkolna.
Pomiar wody w butelce. Dwie takie same butelki. Odmierzamy takie same proporcje wody. Wlewamy wodę do butelek. Jedna stoi pionowo, drugą układamy w poziomie. Obserwowanie i wyciąganie wniosków.
Kilka butelek takiej samej pojemności, do których wlewamy różne ilości wody. W których butelkach jest więcej wody, a w których najmniej?
Ile kubków wody mieści się w butelce?
Bibliografia:
Edyta Gruszczyk – Kolczyńska „Matematyka na wesoło”
Edyta Gruszczyk – Kolczyńska, Ewa Zielińska „Dziecięca matematyka”
internetowego artykułu Anny Boboryk- dziecięcego pedagoga i psychologa „Uczymy się czegoś po coś! Po co uczymy się matematyki?”
Jana Filip i Tadeusza Rams „Dziecko w świecie matematyki”
Sam Ed Brown - "Raz, dwa, trzy spróbuj i Ty" - zabawy matematyczne dla przedszkolaków.
Opracowały: Magdalena Piaseczna i Beata Prylińska
Czy adaptacja musi być trudna ?
Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej jest momentem przełomowym w jego życiu społecznym. Większość dzieci po raz pierwszy spotyka się wówczas z dużą grupą rówieśników. Dziecko 3-letnie przez pierwsze dni pobytu w przedszkolu jest zdezorientowane. Związane emocjonalnie z rodzicami, którzy zaspakajali dotychczas jego potrzeby biologiczne i psychiczne, pozostawione przez nich w nieznanym środowisku przeżywa lęk. Rozłąka z rodzicami oraz zmiana dotychczasowego otoczenia wywołuje u nich utratę poczucia bezpieczeństwa. Dziecko przychodząc po raz pierwszy do przedszkola musi w ciągu kilku pierwszych dni zorientować się w nowej przestrzeni oraz przyswoić sobie wiele informacji natury organizacyjnej. Dla małego dziecka jest to zadanie bardzo trudne. W pierwszych dniach pobytu w przedszkolu dziecko ma jeszcze mało informacji na temat czynności jakie będzie wykonywało i czasu ich trwania . Brak orientacji w zakresie organizacji i rytmu dnia przyczynia się do zachwiania poczucia bezpieczeństwa. Dzieci przyzwyczajone do „własnej” sali bardzo często reagują emocjonalnie w momencie jej opuszczenia np. przejścia do szatni lub sali gimnastycznej. W początkowym okresie pobytu w przedszkolu dziecko nie ma poczucia przynależności do grupy, poczucia wspólnoty, co wywołuje sytuację dyskomfortu psychicznego. W środowisku przedszkolnym najważniejszą dla dziecka osobą, która nawiązuje z nim kontakt i zapewnia poczucie bezpieczeństwa jest nauczycielka. Jest ona najbardziej związana z wychowankiem. Od jej postawy, stosunku do dzieci, atmosfery jaką, stwarza zależy w dużym stopniu proces adaptacji dzieci. W otoczeniu dziecka pojawia się również wielu innych pracowników przedszkola, których ono nie zna i nie wie jaka, jest ich rola. Potrzebuje więc czasu, aby nabyć do nich zaufania. W pierwszych dniach września spotykają się nie znane sobie dzieci w obcym dla siebie otoczeniu. Rozłąka z rodzicami oraz zachwianie poczucia bezpieczeństwa nie sprzyjają nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami. W początkowym okresie pobytu w przedszkolu dzieci, preferują więc kontakty z dorosłymi. Wymagają bliskości i uwagi dorosłych. Dopiero pod wpływem dłuższego, wspólnego pobytu rozwijają się większe kontakty, zawiązują przyjaźnie. Warunkiem prawidłowego przebiegu procesu adaptacji jest zaspokojenie biologicznych i psychicznych potrzeb dziecka. Bardzo ważny jest zakres i poziom posiadanych umiejętności samoobsługowych dzieci, który ma ogromny wpływ na ich poczucie bezpieczeństwa i niezależności w nowym otoczeniu. Do przedszkola przychodzą dzieci z bardzo zróżnicowanym zasobem tych umiejętności. W większości nie jest to spowodowane poziomem ich rozwoju psychoruchowego, a systemem wychowania w rodzinie. Dzieci ze słabszymi umiejętnościami samoobsługowymi czują się bezradne i opuszczone, co wpływa na ich samopoczucie i stosunek do nowego środowiska. Dla właściwego przebiegu procesu adaptacji bardzo ważne znaczenie mają pierwsze wrażenia i przeżycia emocjonalne wyniesione z pobytu w przedszkolu. Trudną dla dzieci sytuację w początkowym okresie pobytu dziecka w przedszkolu można złagodzić przez odpowiednie zabiegi wychowawcze. W chwili obecnej wiele przedszkoli pragnąc przyjść z pomocą dzieciom i rodzicom wprowadza programy adaptacyjne. Rada pedagogiczna przedszkola, w którym pracuję z inicjatywy pani dyrektor Mirosławy Dawidowicz podejmuje wiele zabiegów mających ułatwić dzieciom pierwszy kontakt z przedszkolem.
W roku szkolnym 2003/04 cały personel uczestniczył w warsztatach „Przedszkole na piątkę- standardy jakości pracy z dziećmi”, w których wiele uwagi poświęcono adaptacji nowych dzieci w przedszkolu. W okresie rekrutacji przedszkole prowadzi akcję „otwartych dni”. W tym okresie rodzice mogą poznać dyrektora, porozmawiać z personelem przedszkola, ocenić warunki panujące w przedszkolu: wyposażenie czy estetykę pomieszczeń. Dzieci natomiast w tym czasie mogą pobawić się z rówieśnikami. W miesiącu czerwcu organizowane są zebrania z rodzicami, podczas których rodzice dzielą się z nauczycielkami swoimi opiniami, wątpliwościami, informacjami o dziecku. Dzieci wraz z rodzicami zapraszane są również do udziału w imprezach przedszkolnych tj. Powitanie wiosny, Majowy piknik. W ciągu całego roku umożliwiamy rodzicom przebywanie z dziećmi w sali -ułatwiając im proces adaptacji. Rodzice mogą wówczas obserwować swoje dzieci w kontaktach z rówieśnikami, a dzieci czują się bezpieczniej. Organizujemy również imprezy integracyjne: Pasowanie na przedszkolaka, Wieczory czytania bajek, które mają na celu poznanie się rodziców ze sobą i personelem przedszkola oraz wspólną zabawę z dziećmi. Pragniemy, aby dzieci w naszym przedszkolu czuły się bezpieczne, aby z uśmiechem przychodziły do przedszkola, a przedszkole było przyjazne dla dzieci i rodziców. Dlatego więc w trosce o dzieci Rada pedagogiczna naszego przedszkola ułożyła innowację pedagogiczną „Samodzielny przedszkolak”, którą wdrażamy w bieżącym roku szkolnym. Efektem zamierzonych działań ma być osiągnięcie przez dziecko samodzielności we wszystkich sferach życia. Mamy nadzieję, że dzięki naszym zabiegom ułatwimy dzieciom start w przedszkolu, a także w ich późniejszym dorosłym życiu, a rodziców zachęcimy do działania i współpracy tworząc przedszkole przyjazne dzieciom.
Mamo, Tato pamiętaj !
W naszym przedszkolu wszyscy pracownicy dbają o to by dzieci czuły się bezpieczne i radosne- są w pełni respektowane prawa dziecka.
Rodzice mogą przebywać z dziećmi w przedszkolu, aby ułatwić im proces adaptacji- mają uznane przez nas prawo do nieograniczonego pobytu z dzieckiem w przedszkolu.
Dzieci same decydują o ilości i rodzaju spożywanych potraw. Mają dostęp do wody.
Nie ma leżakowania „na rozkaz”- dziecko samo wybiera sobie czas i miejsce odpoczynku.
Zaspakaja potrzeby fizjologiczne, kiedy tego potrzebuje.
Dziecko samo decyduje o rodzaju i formie aktywności.
Opracowała AnnaTrzepacz